[tab name=”1″]Fort usytuowany ok. 6 km od Przemyśla, na skraju miejscowości Siedliska, zbudowany został w latach 1882-86. Początkowo zakładano, że będzie to fort pancerny, jednak z powodu  wysokich kosztów zmieniono pierwotne. Ostatecznie został on wybudowany jako fort artyleryjski, jedno-wałowy stały. Fortyfikacja nazwana została imieniem Gen. Salisa Saglio, szwajcara w służbie Austro-Węgier, który w latach 1871 – 1875 pełnił funkcję Dyrektora Budowy Umocnień Fortyfikacyjnych Twierdzy oraz był jednym z jej konstruktorów. Dowództwu fortu podlegało: 7 fortów pomocniczych: Łysiczka, Byków, Pleszowice, Maruszka, Popowice, Dziewięczyce, Cyków; oraz 10 działobitni. Był on głównym punktem oporu VI-ego, wschodniego odcinka obrony i wraz z fortami pomocniczymi tworzył  Siedliską Grupę Warowną. Z tego kierunku przyszło główne uderzenie wojsk rosyjskich zwłaszcza, że w pobliżu fortu przebiegała droga łącząca Przemyśl z z Lwowem.[/tab]
[tab name=”2″]Uzbrojenie fortu stanowiło: 6 armat kal.150 mm ,12 armat 150 mm ,4 moździerze kal.240 mm, załogę stanowiło według różnych źródeł od 400 do 520 żołnierzy i 8 do 15 oficerów. Żołnierze i oficerowie przebywający w forcie korzystali z rozbudowanego zaplecza technicznego i sanitarnego. Fort zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz był oświetlony (oświetlenie gazowe), pomieszczenia w których zakwaterowani byli żołnierze ogrzewane były piecami węglowymi. Fort podłączony był do sieci telefonicznej co gwarantowało łączność z innymi fortami.[/tab]
[tab name=”3″]Po przegranych bitwach 2, 3 i 4 Armii gen. Conrada pod Rawą Ruską, fort ogniem swoich dział, w dniach 12 – 16 września 1914r, zabezpieczał i osłaniał odwrót swoich wojsk w kierunku zachodnim. W dniach 5 – 8 października 1914r. grupa fortów siedliskich, odpierała liczne, zmasowane ataki oddziałów rosyjskich gen. Szczerbaczewa, który usiłował wziąć Twierdzę szturmem. W czasie tych walk wojska rosyjskie poniosły dotkliwe straty, które ocenia się na 2-3 tys. poległych. Tylko w czasie jednego szturmu w nocy z 7/8 października 1914 r w rejonie fortu po nocnych walkach naliczono ok. 400 ciał poległych żołnierzy rosyjskich.[/tab]
[tab name=”4″]Historycy tak opisują te walki: “Kiedy cała załoga fortowego wału poległa, pozostali żołnierze wycofali się w kierunku wnętrza fortu i zamknęli kuloodporne bramy. Ci, którzy ocaleli nie próżnowali, kładąc ogień zaporowy ze wszystkich karabinów by nie dopuścić kolejnej fali Rosjan. Zażądali też ognia szrapnelowego z sąsiednich   fortów na własne stanowiska. Nie wyeliminowanie z walki austriackich karabinów maszynowych i dział wertykalnych w kaponierach miało dla Rosjan fatalne skutki. Najwyższe straty poniósł nacierający 73 krymski pułk piechoty, który prawie w całości pozostał na polu bitwy”. Fort i jego kazamaty są dostępne do zwiedzania. Elementy fortyfikacyjne są dość dobrze zachowane, a zniszczenia fortu określane są na ok. 25%. Fort leży bezpośrednio przy granicy Polsko – Ukraińskiej stąd niektóre jego części są niedostępne.[/tab]
[end_tabset]
Obraz 058Obraz 059Obraz 060Obraz 062Obraz 063Obraz 064Obraz 065Obraz 066Obraz 067Obraz 068Obraz 069Obraz 070Obraz 072Obraz 073Obraz 074Obraz 075Obraz 076Obraz 077Obraz 078Obraz 079Obraz 094Obraz 093Obraz 092Obraz 090Obraz 089Obraz 088Obraz 085Obraz 084Obraz 081Obraz 066Obraz 080

[flagallery gid=48]